台湾近咏十首呈巡使黄玉圃先生·其一

东宁大海荒,从古无人至。

明末群盗窠,岛夷互窃踞。

郑氏奄而有,蔓延为边忌。

我皇挞伐张,天威及魑魅。

遂使瘴疠乡,文物渐昌炽。

川原灵秀开,郁勃不可闭。

式廓惟日增,蹙缩非长计。

所当顺自然,疆理以时议。

勿因去岁乱,畏噎却饭喜。

复制 复制

拼音版

táiwānjìnyǒngshíshǒuchéngxúnshǐ使huángxiānshēng··

dōngnínghǎihuāngcóngrénzhì

míngqúndàodǎoqiè

zhèngshìyǎnéryǒumànyánwèibiān

huángzhāngtiānwēichīmèi

suìshǐ使zhàngxiāngwénjiànchāngchì

chuānyuánlíngxiùkāi

shìkuòwéizēngsuōfēizhǎng

suǒdāngshùnránjiāngshí

yīnsuìluànwèiquèfàn